Claddagh

Juliana (nie, nie tego. Ten Julian jest z Irlandii) poznałem jadąc autobusem na lotnisko, by odebrać właśnie przylatującego Wojciecha. Julian podróżował po całej Europie pracując w Irish Pubach. W Klagenfurcie zatrzymała go oczywiście kobieta.
Julian pracuje teraz w klagenfurckim Irish pubie Claddagh. Poza organizowaniem niesamowitych pub quizów w Claddagh można też wypić porządne cedrowe piwo i/lub whiskey. Jest to też miejsce, gdzie sporadycznie grają małe zespoły pokroju Stefana, czy jacyś Irlandczycy grający szybkie i skoczne narodowe piosenki.

Co wyróżnia ten pub od innych? Wszyscy za barem to prawdziwi Irlandczycy z krwi i kości, a jak przystało na Irlandczyków tankują jak cholera! Kiedy Julian wypije więcej niż trzeba zaczyna tańczyć tradycyjne tańce irlandzkie (te które przypominają walki kogutów), wskakuje na bar i przewraca butle i szklanki. Zapomina też kasować pieniądze za drinki. Chociaż prawda jest taka, że zanim on się upije i tak zdążymy już zostawić tam fortunę.

Atmosfera Claddagh sprzyja różnym szaleństwom. Ostatnio dałem się wmanewrować w pojedynek na spojrzenia, który trwał dobre półtorej godziny. Po pierwszych dziesięciu minutach Erasmusi postanowili zrobić wszystko, żeby przerwać kontakt wzrokowy pomiędzy mną a Tomem. Drapano nas, gryziono, całowano, łaskotano, wrzucano lód za koszule, ponoszono pod sufit, pokazywano elementy kobiecej anatomii, ciągnięto za włosy, atakowano nasze tralala itd. I tak przez godzinę, oczywiście po czymś takim, żaden z nas nie zamierzał się poddać. W każdym razie Tom skończył z trzema ogromnymi malinkami na szyi, a ja za miałem podrapaną połowę pleców.

Muzyka w Claddagh to stare dobre kawałki z lat 60',70' i 80' przeplatane z typową irlandzką muzyką. Rewelacja. I kiedy około drugiej impreza rozkręca się na dobre pijany Julian ogłasza: Teraz zrobię coś czego nie robiliśmy już dawno temu! Zamykamy drzwi na następne pięć godzin! IN OR OUT!?

No właśnie.

In or out?